Film konkursowy
UNSPOKEN
Reż. Maja Mirek
Polska
2016
2016
Jest takie miejsce w gardle, w którym grzęzną wszystkie niewypowiedziane zdania.
Jak długo jesteś w stanie milczeć, widząc sytuacje, z którymi się nie zgadasz?
Co sprawia, że zatajasz fakty?
Gdzie jest granica?
Ile razy nabierałeś wody w usta?
Niewypowiedziane słowa przestają być słowami. Kumulują się na wysokości piątego kręgu szyjnego i sięgają głęboko do szóstego piersiowego. Tkwią tam nieuleczalnie. Przygniatają, zniekształcają, tworząc iluzoryczną rzeczywistość, która sprawia, że jest nam ze sobą dobrze.
UNSPOKEN to efekt procesu obserwacji przede wszystkim siebie i doświadczania podobnych sytuacji. Analizując zachowania i reakcje na rzeczy, z którymi artystka się nie zgadza, stworzyła projekt, który jest również próbą odpowiedzenia na wyżej wymienione pytania.
Maja Mirek - absolwentka mediów interaktywnych i widowisk w Poznaniu oraz dziennikarstwa na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Zaczęła tańczyć w Szkole Tańca Współczesnego Natalii Draganik-Franke w Poznaniu, skąd po niecałym roku, pojechała do Austrii do Linz na audycję, gdzie następnie studiowała taniec współczesny na Uniwersytecie Anton Brucknera (Institute of Dance Arts).
Czytaj więcej
Przeglądy filmów (4) + rozmowy z artystami
22.04 godz. 15:00
1. Cléophée Moser, FAUVES, FR, 2017, 15:51
Film krótkometrażowy w reżyserii Cléophée Moser vel Mukala Musima, powstały w Douali (Kamerun) w 2017 r. Fauves to współczesna opowieść o dzieciach miasta poszukujących swojej tożsamości. Dzień ten jest metaforą dłuższego okresu czasu, życia, skondensowanego w celu podkreślenia punktów zwrotnych, dynamiki i przeciwieństw towarzyszących procesowi tworzenia tożsamości.
Przebywając w Duali, artystka przeprowadziła badania antropologiczne w temacie marginalizacji we współczesnych miastach afrykańskich w celu zrozumienia zachodzących w nich metamorfoz. Ten chaotyczny świat wyłonił się z postkolonialnej polityki planowania miejskiego, podkreślającego rozkład społeczeństwa, chorobę duszy, nieprzyczyniającego się w najmniejszym stopniu do harmonii wśród mieszkańców. Cléophée Moser przywraca urok miastu tworząc performatywny film wnoszący poezję do życia codziennego.
Cléophée Moser vel Mukala Muima to młoda reżyserka i badaczka sztuki współczesnej i nowoczesnego społeczeństwa. Urodzona w 1992 roku, ukończyła studia filmowe w the Baltic Film and Media School w Tallinie, a także uzyskała dyplom z zakresu sztuk stosowanych w Camberwell College of Arts w Londynie oraz dyplom z historii sztuki w École du Louvre w Paryżu. Jej twórczość nie uznaje granic oraz kwestionuje szczególną więź pomiędzy sztuką a środowiskiem, w którym powstaje poprzez ideę interdyscyplinarności tańca, instalacji, występu artystycznego, wideo, pisarstwa i rysunku.
Jako artystka zaangażowana, Cléophée Moser kwestionuje społeczeństwo i sposób jego funkcjonowania za pośrednictem swoich prac, które pozostawiają ślad, wpływając na otoczenie i kontekst ludzki, w którym powstały. Bada związki między społecznościami, pomiędzy człowiekiem i przestrzenią. Jej działalność i poszukiwania artystyczne osadzone są w kontekście walki o prawa kobiet, dyskursie postkolonialnym i antyimperialistycznym oraz nawołują do wolności przemieszczania się.
Celem artystki jest dostarczenie nowych narzędzi, inwentarza odniesień i doświadczeń stanowiących alternatywę dla przemocy, która zbyt często rządzi człowiekiem, jego międzykulturowymi i międzynarodowymi stosunkami. Zamiast odnosić się do przemocy, degradacji i dehumanizacji stosując to samo słownictwo, artystka wdraża strategię dynamiczną, opartą na rozwoju nowego dyskursu. W tym celu posługuje się gramatyką humanizmu, poezji i bezinteresownego zaangażowania, promującą ruch, emocjonalną transgresję oraz swobodną kreację ja w świecie.
2. Kim Shon, BOOKANIMA, KR, 2018, 07:12
Bookanima (słowo złożone z „book” /książka/ i „anima”) to próba nadania książkom życia filmowego. Obrazy nieruchome z książki przełożone zostały na obraz ruchomy za pośrednictwem animacji, zaś jej treść posłużyła jako napisy.
Projekt ten, zgłębiający obszar pomiędzy książką a kinem, ma na celu stworzenie “książki do oglądania”. W ramach przedsięwzięcia autor eksperymentuje z “found frame” (“klatka znaleziona”), “key point” (“punkt kluczowy”), “locomotive overlap” (“ruchome nakładanie”), “random crop & zoom” (“losowe przycinanie i zbliżanie”), “off-screen” (“poza ekranem”), a przede wszystkim nową chronofotografią w hołdzie dla Edwarda Muybridge’a i Etienne’s Jules-Marey’a.
Urodzony w Seulu, w Korei Południowej, Shon Kim studiował sztuki piękne w School of the Art Institute w Chicago, koncentrując się na malarstwie i rysunku. Zgłębił także estetykę animacji uzyskując stopień magistra w zakresie animacji eksperymentalnej w CalArts pod kierunkiem swoich mentorów, mistrza animacji eksperymentalnej, Julesa Engela (1909-2003) oraz Myrona Emery’ego. Obecnie jest doktorantem na kierunku teoria animacji w Chung-Ang University, gdzie także wykłada.
Shon Kim prezentował swoje prace na całym świecie, w tym: w MoMa, REDCAT, The Hammer Museum, Modern and Contemporary Art Centre in Hungary, Museo de Arte Contemporaneo in Chile, IFC Center in NYC, Seoul Museum of Art, Daegu Museum, OCI Museum, Festival International Du Film Sur L’Art Videoformes, Slamdance Film Festival, International Art Film Festival, Anima Mundi, Odense Film Festival i innych.
W pracy artystycznej Shon Kim skupia się na obrazie ruchomym i nieruchomym i organicznej relacji między nimi oraz sztukami performatywmi. Na stałe mieszka w Los Angeles, USA.
3. Kolektyw czy to warto, CZY TO WARTO, PL, 2016, 03:29
Według Natalii Dołgowskiej i Michaliny Musielak Czy warto to manifest, pieśń z z czasów naszych matek, która nadal zachowuje aktualność. Artystki kwestionują niezależność kobiet – lecz nie tylko. Słynna polska piosenkarka Zdzisława Sośnicka pełni funkcję symbolu dla uniwersalnego dylematu tzw. “pokolenia kobiet niezależnych” - pytania o faktyczność tej niezależności. Projekt był prezentowany w ramach festiwalu Warszawa w Budowie w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie.
Natalia Dołgowska to mieszkająca w Warszawie artystka wizualna i reżyserka. Absolwentka Uniwersytetu Jagiellońskiego, Szkoły Wajdy oraz Uniwersytetu Warszawskiego, pracowała przy wystawach w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, a także przy publikacjach (np. Sputnik Photos) oraz filmach (np. All These Sleepless Nights / Wszystkie nieprzespane noce).
Michalina Musielak jest polską reżyserką, urodzoną w 1990 r. we Wrocławiu. Ukończyła Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie. Obecnie studiuje antropologię wizualną i mediów na Freie Universität w Berlinie. Jej najnowszy film dokumentalny Miss Holocaust (2017) miał premierę na Berlinale ,w ramach konkursu krótkich form filmowych.
3. Veronika Akopova, CATHARSIS, FR, 2016, 08:23
Po zakończeniu prania w trybie “delikatne na 37°C”, nowonarodzone ciało, zaplątane w świeże ubrania, wysuwa się z pralki. Oscylując pomiędzy “czystością” a “brudem”, nowa istota gromadzi ludzkie doświadczenia egzystencjalne uwieńczone katartycznym świętem życia.
Veronika Akopova to pochodząca z Moskwy tancerka i początkująca choreografka, obecnie zamieszkała w Paryżu. Własną pracę w dziedzinie tańca rozpoczęła spektaklem solowym pt. Entrelacs, który prezentowała w Niemczech, Brazylii, Francji, Polsce i Macedonii.
Catharsis to pierwszy film taneczny artystki. Praca ta prezentowana była na różnych festiwalach filmów o tańcu na całym świecie, otrzymując nagrody na Cinedans Dance on Screen Festival w Amsterdamie, Bestias Danzantes Dance Film Festival w Santiago de Chile oraz InShadow Lisbon Screendance Festival
5. Jakub Słabek, TANIEC TOTALNY, PL, 2018, 04:04
Próba analizy i charakterystyki tańca klubowego. Specyficzność i potoczność użytego języka jest tu próbą przełamania formalizmu języka analitycznego. Pewien rodzaj dziwnego eklektyzmu cechujący styl wypowiedzi narratora jest świadomym wejściem w dyskurs z hermeneutycznymi formami "naukowego" opisu rzeczywistości. Jednocześnie analiza obrazu ma na celu pogłębienie fenomenu tańca klubowego poprzez nazwanie pewnych obiektywnych szczegółów tego zjawiska.
Absolwent Uniwersytetu Jagielońskiego w Krakowie, na kierunku antropologia. Zafascynowany strukturalizm i semiotyką obrazu, pracę magisterską napisał w oparciu o późną metodologię dekonstruktywną Roland Barthesa — poddając semiotyczno-strukturalnej analizie dzieło filmowe. Pracuje jako operator kamery i reżyser przy produkcjach spotów i reklam. Jedną z wielu inspiracji jest dla niego filozofia Ludwika Wittgensteina, w myśl którą "Najważniejsze dla nas aspekty rzeczy ukrywa przed nami ich prostota i codzienność (Nie można czegoś zauważyć, bo ma się to stale przed oczami) ". Sam siebie określa mianem człowieka, który chce szukać znaczenia kryjącego się w codziennej oczywistości potocznego sensu. Zaplecze teoretyczne pomaga mu efektywnie poruszać się ze złożonej architekturze znaków. Tworząc próbuje wyłowić esencję sensu poprzez atomizację własnych wspomnień i doświadczeń w ich wielopoziomowym wymiarze.
Czytaj więcej
Ludzie
Krzysztof Leon DziemaszkiewiczKrzysztof Leon Dziemaszkiewicz - choreograf, tancerz, performer. Transgeniczna, transseksualna praca Dziemaszkiewicz ma na celu łączenie przeciwieństw, stawianie pytań o granice pomiędzy zwierzęcością i człowieczeństwem. Jego teatr sięga do przeczuć, instynktów, emocji. Nadrzędną zasadą jest szczerość. Często używana nagość jest manifestacją radości, naturalności, spontaniczności.1987-1998 TEATR EKSPRESJI Wojciecha Misiuro- GDAŃSK-MIKOŁÓW-SOPOT (asystent reżysera i choreografa, taniec)1996-2000 MOVING M3 Teather- BERLIN1998-2000 TEATR BABCIA ZOSIA, przy Klubie Polskich Nieudaczników w BERLIN1995- powołanie do życia autorskiego TEATRU PATRZ MI NA USTA, BERLIN-GDAŃSK,1992-2012- współpraca z Sopocką Fundacją Integracji Nauki Kultury i Sztuki- SFINKS-( performance, akcje, happeningi, choreografia, taniec)2004-2012- współpraca z artystką multimedialną Mariolą Brillowską (choreografia, udział w spektaklach)od 2003 czynne uprawianie sztuki performance, udział w wielu festiwalach w kraju i na świecie.Współautor spektaklu tańca współczesnego stworzonego specjalnie na 12 IN OUT FESTIVAL 2018.Czytaj więcej
Jolanta WoszczenkoJolanta Woszczenko - kuratorka, historyczka, doktorantka Uniwersytetu Gdańskiego. W Centrum Sztuki Współczesnej ŁAŹNIAw Gdańsku prowadzi cykl spotkań z artystami i kuratorami z Polski i zagranicy z zakresu filmu eksperymentalnego i sztuki wideo. Kuratorowała m.in. przeglądy Laure Prouvost, Omera Fasta, Coco Fusco czy Christopha Schlingensifa m.in.w CSW ŁAŹNIAw, CSW Zamek Ujazdowski w Warszawie, Nowym Teatrze, Galerii Parasite w Hongkongu, NCCA w Kaliningradzie. Kuratorka cyklu wykładów pt. Z kulturą. Kuratorka i współkuratorka wystaw m.in. w CSW ŁAŹNIA, CSW Zamek Ujazdowski, Run Run Shaw Creative Media Centre w Hongkongu i w Stoczni Gdańskiej. Współtworzyła niezależną galerię „Na Korytarzu” w Stoczni Gdańskiej. Członkini międzynarodowego stowarzyszenia kuratorów sztuki współczesnej IKT.Kuratoruje i współkuratoruje od 2012 roku Festiwal IN OUT.
Czytaj więcej
Katarzyna Pastuszakdr Katarzyna Pastuszak - tancerka, reżyser, teatrolog, tłumacz, w latach 2009-2014 Kurator Gdańskiego Festiwalu Tańca (Klub Żak). Od 2003 współtworzy Teatr Amareya. W 2016 nominowana do prestiżowej nagrody „Splendor Gedanensis” za realizację polsko-japońskiego projektu „Kantor_Tropy”. Jest także zdobywczynią prestiżowego stypendium „Młoda Polska” 2015 na realizację projektu „Kantor_Tropy”.
W 2016 zwyciężyła także w kategorii - „Człowiek teatru” w rankingu Gazety Świętojańskiej; w tym samym rankingu spektakl „Kantor_Tropy: COLLAGE” wygrał w kategorii „Najlepszy spektakl OFF-OFF”. W 2015 nominowana do prestiżowej nagrody „Splendor Gedanensis” za reżyserię spektaklu „Nomadka”. W grudniu 2014 nakładem wydawnictwa Universitas ukazała się jej książka pt. „Ankoku butô Hijikaty Tatsumiego – teatr ciała-w-kryzysie”. Występowała we wszystkich grupowych produkcjach Teatru Amareya 2003-2015 oraz w projektach z twórcami zagranicznymi – np. “The Power of Nature” z grenlandzką storytellerką Louise Fontain (2013, Norwegia) „Dream Regime” z Gekidan Kaitaisha z Tokio pokazywany w Polsce i Japonii (2007-2011), „Caravan Project” z Ang Gey Pin (2008), „Anatomical Theatre – The Mystery of Life and Death” z Joan Laage (2006-2007), „Ten ku Youran” z Daisuke Yoshimoto (2006), „Mandala życia i śmierci” w reżyserii Atsushiego Takenouchiego (2005). Spektakle i performanse z jej udziałem prezentowane były m.in. na: Tanzimpulse Festival (Salzburg), Redplexus Festival (Marseille), XV Alternative Theatre Meetings KLAMRA, SUKKOT Dance Festival in Adama Centre / Mitzpa Ramon (Israel), Festiwal Present Performance (Gdańsk); Międzynarodowy Festiwal APART (Katowice); Festival of Asian Culture - MADE IN ASIA, Gdańsk, Poland, Festival Streetwaves Gdańsk, Poland; International Festival „Sound Around Kaliningrad”, Russia; Redplexus Festival - Préavis de Désordre Urbain in Marseille, France; Shakespeare Festival, Gdańsk, Poland; Villkvinneseminar Festival of Women Art, Mosjøen (Norway); TAGTAS Festival, Morishita Studio in Tokyo, Japan; „Opening Doors III” festival organised by Workcenter of Jerzy Grotowski and Thomas Richards. Reżyseruje również projekty teatralne z osobami niepełnosprawnymi i niewidomymi. Prowadziła warsztaty m.in. w Polsce, Norwegii, Rosji, Japonii. Spektakl „NOMADKA” w reżyserii K. Pastuszak został zaprezentowany podczas 11. International Dance and Theatre Festival w Theatre X w Tokio i w Sisimiut Kulturhus na Grenlandii oraz w Teatrze Narodowym Grenlandii w Nuuk. Teatr Amareya prowadzony przez Pastuszak został rekomendowany przez jury Polskiej Platformy Tańca 2014 do prezentacji swojej twórczości w ramach bloku „Wizytówka artysty”. W 2016 „Kantor_Tropy: COLLAGE” w reż. Pastuszak został uznany za „Najlepszy spektakl OFF-OFF” w rankingu Gazety Świętojańskiej, zaś w 2017 zdobył II nagrodę publiczności na Festiwalu Klamra w Toruniu. W 2017 spektakl „Nomadka” prezentowany był w Japonii w Sapporo i w Tokio; w pokazach spektaklu wzięły udział dwie artystki reprezentujące rdzenny japoński lud Ajnu - Tsugumi Matsudaira i Utae Ehara.Katarzyna Pastuszak jest jurorem 1. etapu konkursu i wygłosi wykład pt. „Więcej niż obraz, więcej niż taniec, więcej niż film, czyli 9 wariacji na temat dancefilm”.
Czytaj więcej
Anna StellerAnna Steller – tancerka, performerka i choreograf. Na scenie występuje od 1993 roku. Od 1993 roku tańczy w Gdańskim Teatrze Dada von Bzdulow. Od 2003 roku współpracuje z Teatrem Patrz Mi Na Usta. Gościnnie występowała w Teatrze im. Gombrowicza w Gdyni i Teatrze Wybrzeże. W 2005 roku współzałożyła zespół Good Girl Killer. Obecnie w zespole tworzy wraz z Magda Jędrą.
Od wielu lat tworzy spektakle taneczne, akcje performance oraz performance typu site specific. Tworzy solowe spektakle: "Przemieszczenie" (2012), "Solove" (2013) w ramach rezydencji na Festiwalu MAAT w Lublinie.
Jest laureatką Nagrody specjalnej Marszałka Województwa Pomorskiego za wybitne zasługi w dziedzinie twórczości artystycznej (2012) oraz Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska dla Młodych Twórców za spektakl “Good Girl Killer”(2007). Jest stypendystką Dance Web na warsztaty w ramach Impulstanz Festival w w Wiedniu (2003), programu Visegrad Fund (2015) i stypendystką Alternatywnej Akademii Tańca przy Art Station Foundation (2014).
Od 2011 roku prezentuje swoje akcje performance w galeriach sztuki, m.in.:Centrum sztuki Współczesnej "Łaźnia" w Gdańsku, Gdańska Galeria Miejska.
Od wielu lat bierze udział w projektach międzynarodowych z dziedziny tańca jak i sztuk wizualnych: m.in. "Telling The Baltic" (ART Line projekt), "There might be others" w choreografii Rebecci Lazier (produkcja Art Station Foundation). Współpracowała m.in. z teatrem 7273 z Genewy, Nigelem Charnockiem w projekcie HAPPY, Rafałem Dziemidokiem, Mariolą Brillowską (Hamburg).
Współautorka spektaklu tańca współczesnego stworzonego specjalnie na 12 IN OUT FESTIVAL 2018.Czytaj więcej
Maciej SalamonMaciej Salamon (ur. 1984 r.) - grafik, muzyk, ilustrator. Mieszka w Sopocie. Studiował na gdańskiej Akademii Sztuk Pięknych, na której aktualnie prowadzi zajęcia z projektowania graficznego na wydziale Intermediów. Wokalista i gitarzysta nekropolowego duetu Nagrobki. Twórca teledysków i animacji. Wielokrotnie nagradzany za swoją twórczość. Prowadzi zakładową Galerię Gablotka na terenie Stoczni Gdańskiej. Dobry chłopak.
Współautor spektaklu tańca współczesnego stworzonego specjalnie na 12 IN OUT FESTIVAL 2018
Czytaj więcej- Emilia GolnikEmilia Golnik - absolwentka historii sztuki (2015) Uniwersytetu Gdańskiego, studentka Menadżerowie Kultury w Głównej Szkole Handlowej w Warszawie. W latach 2016-2017 edukatorka w Muzeum Narodowym w Gdańsku.Koordynatorka projektu IN OUT FESTIVAL.Czytaj więcej
- Agata JanikowskaAgata Janikowska - studentka studiów magisterskich na Uniwersytecie Gdańskim gdzie pracę dyplomową na temat polskich budynków muzealnych powstałych po transformacji ustrojowej pisze pod kierownictwem profesor Małgorzaty Omilanowskiej. Doświadczenie w instytucjach kultury zdobywała podczas wolontariatów m.in. w CSW Łaźnia oraz pracując jako animatorka wystaw w Łaźni i Gdyńskim Centrum Designu.Asystenkta kuratora Festiwalu IN OUT.Czytaj więcej
Festival IN OUT
KONKURS
Uwaga! W tym roku uruchomiliśmy nabór online!
12 IN OUT FESTIVAL 2018 taniec/obraz
Eksperymenty / Wideo / Dokumenty / Animacje
Festiwal In Out jest cyklicznym projektem Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia organizowanym od 2005 roku. W ramach Festiwalu odbędą się wykłady, przeglądy filmów, koncerty oraz organizowany jest otwarty, międzynarodowy konkurs na najlepsze: prace wideo, eksperymenty, dokumenty i animacje.
W tym roku zapraszamy do wzięcia udziału w konkursie na temat taniec /obraz.
Konkurs jest dwuetapowy, a jury I etapu konkursu do 09 kwietnia 2018 wybierze 20 artystów, których prace zostaną zakwalifikowane do II etapu konkursu a tym samym pokazane podczas przeglądów w CSW Łaźnia. Artyści zostaną zaproszeni na Festiwal do Gdańska.
Nagrody:
I nagroda w wysokości 5 000 PLN ufundowana przez Marszałka Województwa Pomorskiego Mieczysław Struka
II nagroda w wysokości 4 000 PLN ufundowana przez CSW ŁAŹNIA
Oprócz nagród przyznane zostaną również wyróżnienia honorowe.
Eksperymenty / Wideo / Dokumenty / Animacje
Festiwal In Out jest cyklicznym projektem Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia organizowanym od 2005 roku. W ramach Festiwalu odbędą się wykłady, przeglądy filmów, koncerty oraz organizowany jest otwarty, międzynarodowy konkurs na najlepsze: prace wideo, eksperymenty, dokumenty i animacje.
W tym roku zapraszamy do wzięcia udziału w konkursie na temat taniec /obraz.
Konkurs jest dwuetapowy, a jury I etapu konkursu do 09 kwietnia 2018 wybierze 20 artystów, których prace zostaną zakwalifikowane do II etapu konkursu a tym samym pokazane podczas przeglądów w CSW Łaźnia. Artyści zostaną zaproszeni na Festiwal do Gdańska.
Nagrody:
I nagroda w wysokości 5 000 PLN ufundowana przez Marszałka Województwa Pomorskiego Mieczysław Struka
II nagroda w wysokości 4 000 PLN ufundowana przez CSW ŁAŹNIA
Oprócz nagród przyznane zostaną również wyróżnienia honorowe.
Konkurs jest skierowany do pełnoletnich artystów wizualnych i filmowych.
Czas trwania: powyżej 1 minuty , maksymalnie do 20 minut.
Rok produkcji: praca powinna być nie starsza niż 3 lata.
Rok produkcji: praca powinna być nie starsza niż 3 lata.
Termin nadsyłania zgłoszeń elektronicznych upływa 25 marca 2018. Zapraszamy do wzięcia udziału!
Regulamin:
Czytaj więcej
Następna edycja za:
-1247 dni
Festival in out in news
2014 © inout festiwal